celikci
New member
Jacqueline Rose giriş niteliğindeki bu yapıtta Batı kültüründe anneliği irdeliyor. “Miras aldığım bedensel yahut zihinsel her çeşit kederin, hatta miras aldığım çabucak her şeyin annemden geldiğini var iseymıştım” diyen müellif, annelerin şahsi ve politik tüm başarısızlıkların sorumlusu tutulduğuna dikkat çekiyor.
Rose edebiyattan, haberlerden ve geçmişten günümüze ömür hikayelerinden takviye alarak Antik Yunan’a dönüyor, sonrasındasında 1950’lerin feminizmini selamlayarak günümüzde Elena Ferrante’nin annelerinde duruyor. Annelere mal edilen imkansızlığın ağır yükünün boyutlarını inceliyor.
Mülteci anneler
Mülteci anneler hatalı ilan edilir, yoksul anneler bencildir; savaşın sembolü yas tutan annedir, lakin savaşı protesto eden annelerin sesi kısılır; anneler tüm benliklerini çocuklarına adamalıdır fakat bedenen yahut ruhen bundan hayli fazla keyif almamalı ya da kamusal alanda sevgi taşkınlıkları göstermemelidir.
Sayfa: 208
Sistematik adaletsizlikler
Rose etrafımızı saran sistematik adaletsizlikten kaçmak için anneleri nasıl günah keçisi ilan ettiğimizi, tüm umut ve isteklerimizi onlara yükleyip, bununla birlikte tüm hayal kırıklıklarımız ve başarısızlıklarımızdan da nasıl onları sorumlu tuttuğumuzu ve bir daha bunları düzeltme bakılırsavini nasıl onlardan beklediğimizi gösteriyor.
Rose edebiyattan, haberlerden ve geçmişten günümüze ömür hikayelerinden takviye alarak Antik Yunan’a dönüyor, sonrasındasında 1950’lerin feminizmini selamlayarak günümüzde Elena Ferrante’nin annelerinde duruyor. Annelere mal edilen imkansızlığın ağır yükünün boyutlarını inceliyor.
Mülteci anneler
Mülteci anneler hatalı ilan edilir, yoksul anneler bencildir; savaşın sembolü yas tutan annedir, lakin savaşı protesto eden annelerin sesi kısılır; anneler tüm benliklerini çocuklarına adamalıdır fakat bedenen yahut ruhen bundan hayli fazla keyif almamalı ya da kamusal alanda sevgi taşkınlıkları göstermemelidir.
Sayfa: 208
Sistematik adaletsizlikler
Rose etrafımızı saran sistematik adaletsizlikten kaçmak için anneleri nasıl günah keçisi ilan ettiğimizi, tüm umut ve isteklerimizi onlara yükleyip, bununla birlikte tüm hayal kırıklıklarımız ve başarısızlıklarımızdan da nasıl onları sorumlu tuttuğumuzu ve bir daha bunları düzeltme bakılırsavini nasıl onlardan beklediğimizi gösteriyor.