celikci
New member
Türk edebiyatının olağan dışı müellifi ve şairi olan Nilgün Marmara, çabucak hemen 29 yaşındayken yaşadığı ağır ruhsal travmalara dayanamayan Nilgün Marmara, bu ızdıraplı ömrüne intihar ederek son verdi.
Yaşasaydı kim bilir daha ne hoş şiirler yazardı ve biz de keyifle okurduk.
Bu dünyadan bir Nilgün Marmara geçti…
Nilgün, 13 Şubat 1958’de İstanbul Moda’da, Balkan göçmeni Perihan Hanım ve Fikri Bey’in iki kızından biri olarak dünyaya geldi. Büyük kütüphanesi olan bir konutta, Schubert ninnileri ile büyütüldü.
Sanki doğduğu anda muhakkaktı kısacık ömründe ne fazlaca şey yaşayacağı, iç dünyasını dışa vurmak için çabalayacağı…
Kendini büyütmeye çalışan bir çocuk
Kendini büyütmeye çalışan narin bir çocuktu. Evvel elleri büyüdü, hayatı kavradı; daha sonra ayakları, sağlam adımlar atmak için ve en son gözleri ki, gördükten daha sonra biroldukça şeyi, bir yerlere konumlandıramadığı vücudunu yükseklerden bırakabilsin diye…
Nilgün, ortaokul ve liseyi Kadıköy Maarif Koleji ve Anadolu Lisesi’nde bitirdi. Okulun ele avuca sığmaz, özgür ruhlu, özgün kızıydı. Dışarıdan baktığınızda onu kolay bir öğrenci zannedebilirdiniz.
Öylesine fütursuzca arşınlıyordu okul yolunu. Kimse fark etmiyordu ki, vakit ona nazaran ağır ilerliyor ve bu durum onu boğuyordu.
13 Ekim 1987’de, 29 yaşındayken; kaldığı konutun balkonundan atlayarak hayatına son veren Nilgün Marmara’nın hayata veda etmedilk evvel bıraktığı mektup…
Kırgınlıklar..
her neyse ki üniversite vakti gelmişti. Tercihini Boğaziçi Üniversitesi Sanat ve Bilim Fakültesi Batı Lisanları ve Edebiyatları’ndan yana kullandı. İçine çöreklenmişi kırgınlıklardan kurtulmanın yolunu nihayet bitirme tezini hazırlarken bulacaktı…
12 Eylül Darbesi
Ama bir de ülkesiyle bir arada ortasından geçeceği bir devir vardı; 12 Eylül 1980 darbesi. Üniversitenin kırmızı salonundaki edebiyat, şiir tartışmaları sona ermiş; yerini kapalı konut toplantılarına bırakmıştı.
Bohem bir hayat biçimini yaşıyorlardı. bu vakitte şiir yazmaya başladı; fakat yazdıklarını kimseye göstermedi.
Yazdığı şiirleri, çeşitli mecmualarda yayınlamaya başladı. Slyvia’nın bireyin yalnızlığı ve bunun yanında var oluşu üzerine olan görüşü, Nilgün’ü fazlaca fazla tesiri altına almıştı. Bitirme tezini tamamladığında, artık Nilgün’ün ömründe hiç bir şey eskisi üzere olmayacaktı…
Evlendi…
Nilgün, 1982’de Sanayi Mühendisi Kağan Önal ile evlendi. Kızıltoprak’ta bir konut kurdular. Artık o hoş şiirlerini döken şairlerin uğrak yeri olmuştu konutları; Cemal Süreya, Ece Ayhan, Edip Cansever, Tomris Uyar, İlhan Berk, Küçük İskender, Cezmi Ersöz, Orhan Alkaya…
Bütün edebiyatçılar, mesken toplantılarında bir ortaya geliyor ve şiir konuşuyorlardı.
Ruhunu gömen bir şair
Psikolojisi günden güne berbatlaştı. Psikiyatr yollarını aşındırmaya başladı. Teşhisi manik depresyondu. Hepsinin de önerisi ortak oldu; okuma yazmaya orta vermeliydi. Aa, bir de ilaçlar vardı doğal. Şu niye içmesi gerektiğini bir sürü anlamlandıramadığı ilaçlar…
Asla katlanamazdı. Kelam dinlemedi. Ne ilaçları kullandı, ne okumaktan, yazmaktan vazgeçti. Yalnızca daha da yalnızlaştı. Artık yeni arkadaşı alkoldü; ona sığındıkça, daha da yalnızlığa gömdü ruhunu.
Teslimiyetine az kalmıştı…
“Sürekli düşümek fazlaydı”
Ve bir gün, tarih 13 Ekim 1987’yi gösteriyordu. Kağan konuta geldiğinde, ecza dolabında ne kadar ilaç var ise hepsinin masanın üzerinde olduğunu gördü. İlaçlar yerlere de tane tane dökülmüştü ve takip ettiğinde lavabonun ortasında de ilaçlar buldu.
Nilgün Marmara öldü
Sürekli düşünmek fazlaydı ve sonunda düşünmekten vazgeçti Nilgün. 13 Ekim 1987’de, çabucak hemen 29 yaşındayken, kendini altıncı kattaki konutlarından aşağı bıraktı. Bir çığlık bile atmamıştı…
Ergül Tosun
Kitap sayfası için bağlantı:
[email protected]
Yaşasaydı kim bilir daha ne hoş şiirler yazardı ve biz de keyifle okurduk.
Bu dünyadan bir Nilgün Marmara geçti…
Nilgün, 13 Şubat 1958’de İstanbul Moda’da, Balkan göçmeni Perihan Hanım ve Fikri Bey’in iki kızından biri olarak dünyaya geldi. Büyük kütüphanesi olan bir konutta, Schubert ninnileri ile büyütüldü.
Sanki doğduğu anda muhakkaktı kısacık ömründe ne fazlaca şey yaşayacağı, iç dünyasını dışa vurmak için çabalayacağı…
Kendini büyütmeye çalışan bir çocuk
Kendini büyütmeye çalışan narin bir çocuktu. Evvel elleri büyüdü, hayatı kavradı; daha sonra ayakları, sağlam adımlar atmak için ve en son gözleri ki, gördükten daha sonra biroldukça şeyi, bir yerlere konumlandıramadığı vücudunu yükseklerden bırakabilsin diye…
Nilgün, ortaokul ve liseyi Kadıköy Maarif Koleji ve Anadolu Lisesi’nde bitirdi. Okulun ele avuca sığmaz, özgür ruhlu, özgün kızıydı. Dışarıdan baktığınızda onu kolay bir öğrenci zannedebilirdiniz.
Öylesine fütursuzca arşınlıyordu okul yolunu. Kimse fark etmiyordu ki, vakit ona nazaran ağır ilerliyor ve bu durum onu boğuyordu.
13 Ekim 1987’de, 29 yaşındayken; kaldığı konutun balkonundan atlayarak hayatına son veren Nilgün Marmara’nın hayata veda etmedilk evvel bıraktığı mektup…
Kırgınlıklar..
her neyse ki üniversite vakti gelmişti. Tercihini Boğaziçi Üniversitesi Sanat ve Bilim Fakültesi Batı Lisanları ve Edebiyatları’ndan yana kullandı. İçine çöreklenmişi kırgınlıklardan kurtulmanın yolunu nihayet bitirme tezini hazırlarken bulacaktı…
12 Eylül Darbesi
Ama bir de ülkesiyle bir arada ortasından geçeceği bir devir vardı; 12 Eylül 1980 darbesi. Üniversitenin kırmızı salonundaki edebiyat, şiir tartışmaları sona ermiş; yerini kapalı konut toplantılarına bırakmıştı.
Bohem bir hayat biçimini yaşıyorlardı. bu vakitte şiir yazmaya başladı; fakat yazdıklarını kimseye göstermedi.
Yazdığı şiirleri, çeşitli mecmualarda yayınlamaya başladı. Slyvia’nın bireyin yalnızlığı ve bunun yanında var oluşu üzerine olan görüşü, Nilgün’ü fazlaca fazla tesiri altına almıştı. Bitirme tezini tamamladığında, artık Nilgün’ün ömründe hiç bir şey eskisi üzere olmayacaktı…
Evlendi…
Nilgün, 1982’de Sanayi Mühendisi Kağan Önal ile evlendi. Kızıltoprak’ta bir konut kurdular. Artık o hoş şiirlerini döken şairlerin uğrak yeri olmuştu konutları; Cemal Süreya, Ece Ayhan, Edip Cansever, Tomris Uyar, İlhan Berk, Küçük İskender, Cezmi Ersöz, Orhan Alkaya…
Bütün edebiyatçılar, mesken toplantılarında bir ortaya geliyor ve şiir konuşuyorlardı.
Ruhunu gömen bir şair
Psikolojisi günden güne berbatlaştı. Psikiyatr yollarını aşındırmaya başladı. Teşhisi manik depresyondu. Hepsinin de önerisi ortak oldu; okuma yazmaya orta vermeliydi. Aa, bir de ilaçlar vardı doğal. Şu niye içmesi gerektiğini bir sürü anlamlandıramadığı ilaçlar…
Asla katlanamazdı. Kelam dinlemedi. Ne ilaçları kullandı, ne okumaktan, yazmaktan vazgeçti. Yalnızca daha da yalnızlaştı. Artık yeni arkadaşı alkoldü; ona sığındıkça, daha da yalnızlığa gömdü ruhunu.
Teslimiyetine az kalmıştı…
“Sürekli düşümek fazlaydı”
Ve bir gün, tarih 13 Ekim 1987’yi gösteriyordu. Kağan konuta geldiğinde, ecza dolabında ne kadar ilaç var ise hepsinin masanın üzerinde olduğunu gördü. İlaçlar yerlere de tane tane dökülmüştü ve takip ettiğinde lavabonun ortasında de ilaçlar buldu.
Nilgün Marmara öldü
Sürekli düşünmek fazlaydı ve sonunda düşünmekten vazgeçti Nilgün. 13 Ekim 1987’de, çabucak hemen 29 yaşındayken, kendini altıncı kattaki konutlarından aşağı bıraktı. Bir çığlık bile atmamıştı…
Ergül Tosun
Kitap sayfası için bağlantı:
[email protected]