celikci
New member
Perulu muharrir Ricardo Sumalavia, Bir Kol Kıssası’nda davetsiz bir uzvun hikayesini tasarruflu ve zari fbir lisanla anlatıyor.
Her şey babanın vefatıyla başlıyor lakin oğul için aslolan, babasının nasıl yaşadığıdır.
Sumalavia bu kısacık romana koca bir hayat sığdırmayı başarıyor ve üç kollu bir adamın ömrünü anlatırken, bir yandan da okurları büyük bir gizemin kesimi haline getiriyor.
Üç kollu adamın bilmecelerle dolu hayatındaki en şey ise, üçüncü koludur. Yüzleşmekte zorlandığımız hakikatlerle gerçeküstü detayları bir ortaya getiren Bir Kol Kıssası, sizlere unutulmaz bir okuma tecrübesi yaşatacak.
Sayfa: 85
Kitaptan…
“Anneme, başlatmak zorunda olduğumuz cenaze süreçleri üzere daha acil konulardan bahsettim. Talimatlarımda daha kesin olmaya çalıştım, lakin annem üzere benim deaklımdan gitmiyordu üç kollu yaşlı bir adamın cesedi önünde aklı uçmuş hemşirenin imgesi. Daha net olmam gerekirse, beni terk etmeyen manzara hemşirenin üçüncü kola sabitlenmiş, sanrı görür üzere bakan; yıllardır saklanmış, doğalı birkaç hafta olmuşbir bebeğinkine misal üçüncü koldaki gözleriydi. Üstüne üstlük, ailedekilerin ona hitapettiği biçimiyle bu kolcuk, babamın vefat anında üçü içinde yumruğunu tek sıkandı. Ominik yumruk hâlâ boşluktaki bir şeylere tutunmaya çalışıyordu.”
Her şey babanın vefatıyla başlıyor lakin oğul için aslolan, babasının nasıl yaşadığıdır.
Sumalavia bu kısacık romana koca bir hayat sığdırmayı başarıyor ve üç kollu bir adamın ömrünü anlatırken, bir yandan da okurları büyük bir gizemin kesimi haline getiriyor.
Üç kollu adamın bilmecelerle dolu hayatındaki en şey ise, üçüncü koludur. Yüzleşmekte zorlandığımız hakikatlerle gerçeküstü detayları bir ortaya getiren Bir Kol Kıssası, sizlere unutulmaz bir okuma tecrübesi yaşatacak.
Sayfa: 85
Kitaptan…
“Anneme, başlatmak zorunda olduğumuz cenaze süreçleri üzere daha acil konulardan bahsettim. Talimatlarımda daha kesin olmaya çalıştım, lakin annem üzere benim deaklımdan gitmiyordu üç kollu yaşlı bir adamın cesedi önünde aklı uçmuş hemşirenin imgesi. Daha net olmam gerekirse, beni terk etmeyen manzara hemşirenin üçüncü kola sabitlenmiş, sanrı görür üzere bakan; yıllardır saklanmış, doğalı birkaç hafta olmuşbir bebeğinkine misal üçüncü koldaki gözleriydi. Üstüne üstlük, ailedekilerin ona hitapettiği biçimiyle bu kolcuk, babamın vefat anında üçü içinde yumruğunu tek sıkandı. Ominik yumruk hâlâ boşluktaki bir şeylere tutunmaya çalışıyordu.”