celikci
New member
Türk şiirinin en değerli şairlerinden olan Nazım Hikmet, edebi hayatına bir epey kıymetli şiir sığdırdı. Bunlardan en biri de Ceviz Ağacı şiiridir. Cem Karaca’nın eşsiz yorumuyla bütünleşen Ceviz Ağacı, Nazım Hikmet’in polisten kaçarak yazdığı tez edilse de gerçek hiç de o denli değil.
Hakikaten Nazım Hikmet Ceviz Ağacı şiirini 1 Temmuz 1957’de Bulgaristan’da yazdı. Fakat yazılan şiirde ise memleket hasreti ve hasreti var. Buna karşın şimdi her insanın bildiği ise Nazım Hikmet’in Gülhane parkında sevgilisini beklerken o anda polisin geldiği ve Nazım Hikmet’in de polisi gördükten daha sonra bir ağaca çıktığı ve şiiri o denli yazdığı söylenir.
Bu sav her ne kadar romantik ve meceralı olsa da gerçek bize öteki bir şeyi söylüyor. O da şu: Nazım Hikmet o tarihlerde yurt haricinde yaşadığı ve şiiri Bulgaristan’da yazdığı.
Ceviz Ağacı tatlının herkes tarafınca bilinen öbür hikayesi de var. Ona da bakalım…
BİR ÖTEKİ TEZ
Bir başka tez ise şu; Nazım Hikmet, kaçak olduğu ve polis tarafınca aranıldığı günlerden bir gün sevgilisi Piraye’ye olan hasretinden duramaz ve buluşmak ister. Bu sebeple de güvendiği bir arkadaşı aracılığıyla Piraye‘ ye haber ulaştırır.
Ancak Nazım Hikmet’in arkadaşı sanıldığı üzere emniyetli birisi değildir. O denli ki bu arkadaşı polislere, “Nazım’ın Gülhane Parkı’nda, en ulu ceviz ağacının altında buluşacak” diye haber verir.
Buluşma günü gelip çatar, Piraye’nin hasreti ile yanan Nazım Hikmet, Gülhane Parkı’na masraf. Sarfiyat gitmesine ama her yer polis kaynamaktadır. Polislere görünmemek için meşhur ceviz ağacına tırmanıverir.
AĞACIN ZİRVESİNDE BİR ŞAİR
Nazım, ağacın zirvesindeyken sevgilisi Piraye ceviz ağacının altında belirir ve kendisini beklemeye başlar. Polisler ise uzaktan Piraye’yi gözetlemekte, Nazım’ın onun yanına gelmesini beklemektedir.
Polisler bir köşede… Piraye ağacın altında… Nazım ağacın tepesinde… Herkes birbirini beklemektedir. Şairimiz ne ağaçtan inebilir ne de sesini duyurabilir sevdasılına. Çaresiz bir biçimde kağıdını kalemini çıkarıp, o meşhur şiirini müellif.
CEVİZ AĞACI
Başım köpük köpük bulut
İçim dışım deniz
Ben bir ceviz ağacıyım
Gülhane Parkı’nda
Budak budak
Şerham şerham ihtiyar bir ceviz
Ne sen bunun farkındasın
Ne polis farkında
Ben bir ceviz ağacıyım
Gülhane Parkı’nda
Yapraklarım suda balık üzere kıvıl kıvıl
Yapraklarım ipek mendil üzere tiril tiril
Koparıver gözlerinin gülüm yaşını sil
Yapraklarım ellerimdir
Tam yüz bin elim var
Yüz bin elle dokunurum sana İstanbul’a
Yapraklarım gözlerimdir
Şaşarak bakarım
Yüz bin gözle seyrederim seni İstanbul’u
Yüz bin yürek üzere
Çarpar çarpar yapraklarım.
Ben bir ceviz ağacıyım
Gülhane Parkı’nda
Ne sen bunun farkındasın
Ne polis farkında
Hakikaten Nazım Hikmet Ceviz Ağacı şiirini 1 Temmuz 1957’de Bulgaristan’da yazdı. Fakat yazılan şiirde ise memleket hasreti ve hasreti var. Buna karşın şimdi her insanın bildiği ise Nazım Hikmet’in Gülhane parkında sevgilisini beklerken o anda polisin geldiği ve Nazım Hikmet’in de polisi gördükten daha sonra bir ağaca çıktığı ve şiiri o denli yazdığı söylenir.
Bu sav her ne kadar romantik ve meceralı olsa da gerçek bize öteki bir şeyi söylüyor. O da şu: Nazım Hikmet o tarihlerde yurt haricinde yaşadığı ve şiiri Bulgaristan’da yazdığı.
Ceviz Ağacı tatlının herkes tarafınca bilinen öbür hikayesi de var. Ona da bakalım…
BİR ÖTEKİ TEZ
Bir başka tez ise şu; Nazım Hikmet, kaçak olduğu ve polis tarafınca aranıldığı günlerden bir gün sevgilisi Piraye’ye olan hasretinden duramaz ve buluşmak ister. Bu sebeple de güvendiği bir arkadaşı aracılığıyla Piraye‘ ye haber ulaştırır.
Ancak Nazım Hikmet’in arkadaşı sanıldığı üzere emniyetli birisi değildir. O denli ki bu arkadaşı polislere, “Nazım’ın Gülhane Parkı’nda, en ulu ceviz ağacının altında buluşacak” diye haber verir.
Buluşma günü gelip çatar, Piraye’nin hasreti ile yanan Nazım Hikmet, Gülhane Parkı’na masraf. Sarfiyat gitmesine ama her yer polis kaynamaktadır. Polislere görünmemek için meşhur ceviz ağacına tırmanıverir.
AĞACIN ZİRVESİNDE BİR ŞAİR
Nazım, ağacın zirvesindeyken sevgilisi Piraye ceviz ağacının altında belirir ve kendisini beklemeye başlar. Polisler ise uzaktan Piraye’yi gözetlemekte, Nazım’ın onun yanına gelmesini beklemektedir.
Polisler bir köşede… Piraye ağacın altında… Nazım ağacın tepesinde… Herkes birbirini beklemektedir. Şairimiz ne ağaçtan inebilir ne de sesini duyurabilir sevdasılına. Çaresiz bir biçimde kağıdını kalemini çıkarıp, o meşhur şiirini müellif.
CEVİZ AĞACI
Başım köpük köpük bulut
İçim dışım deniz
Ben bir ceviz ağacıyım
Gülhane Parkı’nda
Budak budak
Şerham şerham ihtiyar bir ceviz
Ne sen bunun farkındasın
Ne polis farkında
Ben bir ceviz ağacıyım
Gülhane Parkı’nda
Yapraklarım suda balık üzere kıvıl kıvıl
Yapraklarım ipek mendil üzere tiril tiril
Koparıver gözlerinin gülüm yaşını sil
Yapraklarım ellerimdir
Tam yüz bin elim var
Yüz bin elle dokunurum sana İstanbul’a
Yapraklarım gözlerimdir
Şaşarak bakarım
Yüz bin gözle seyrederim seni İstanbul’u
Yüz bin yürek üzere
Çarpar çarpar yapraklarım.
Ben bir ceviz ağacıyım
Gülhane Parkı’nda
Ne sen bunun farkındasın
Ne polis farkında