DeSouza
New member
Fehmi Koru*
İstanbul’daki bir ağır ceza mahkemesi, dün, mümkün tesirleri sebebiyle ‘tarihi önemde’ sayılabilecek bir karar deklare etti. Tam 1683 gündür cezaevinde tutulan iş insanı Osman Kavala’ya ağırlaştırılmış müebbet, değişik mesleklerden yedi şahsa, –Mücella Yapan, Tayfun Kahraman, Çiğdem Mater, Ali Hakan Altınay, Mine Özerden, Can Atalay ve Yiğit Ali Ekmekçi’ye- 18 yıl mahpus cezası verildi.
Duruşmada bulunan tutuksuz sanıklardan ceza alanlar, yurtdışına kaçabilecekleri öngörüsüyle, çabucak orada tutuklanıp cezaevine gönderildiler.
bu biçimdece ülke gündemini -ve bu ortada dünyadaki Türkiye gündemini- neredeyse dokuz yıldır meşgul eden meşhur ‘Gezi davası’ bu mahkeme sonucuyla yeni bir evreye ulaştı.
Cezalar, tutuklamalar kimseyi aldatmasın, çabucak hemen tüzel süreç bitmiş değil; verilen sonucun temyizi ve oradan da emsal bir sonuç çıkması halinde, Anayasa Mahkemesi (AYM) ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne (AİHM) müracaat yolları açık.
Nitekim, AİHM’nin Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. hususuna karşın uygulanmayan Osman Kavala ile ilgili lehte sonucu var.
Daha da kıymetlisi, davayı başından itibaren yakından izleyen kurumlardan Avrupa Konseyi’nin de, AİHM sonucuna atıfla, Kavala’nın hür bırakılmasına ve bu karara da uyulmaması durumunda Türkiye’ye yaptırım uygulanmasına dair bir sonucu bulunuyor.
Yargılama sürecinin sıradan uzun sürerken apansızın hızlanmasının da, farklı karar beklenirken bu sekiz ismin mahkumiyetiyle sonuçlanmasının da, davanın yurtdışı kurumlardan gördüğü hukuksal ilgiye bir yanıt olarak gerçekleştiği yolunda yorumlar var.
sonucun belirtildiğı andan itibaren ve belirtildiğı mahkeme salonundan başlayarak gelen reaksiyonlar, verilen cezaların geniş kitlelerce benimsenmediğini açığa vuruyor.
Şahsen ben de devlet ünitelerinin yargıya da yansıyan Seyahat olayı konusundaki tavırlarını en başından itibaren problemli buluyorum.
Ülkemizin göz bebeği İstanbul kentinin simge yerlerinden Taksim’de bulunan Seyahat Parkı’nın özelliğini ve fonksiyonunu müdafaası için başlatılan, parkın bugünkü durumuna nazaran başarılı da olmuş bir toplumsal hareketten ibaretti dava konusu olay.
Kendiliğinden oluşmuş, sağ-sol, inançlı-inançsız ayrımı yapılmasına müsait olmayan bir geniş iştirakin eseriydi.
Gençler parktaki ağaçlara sahip çıkmaktaydılar.
Konuya bu biçimde yaklaşılsa -nitekim devlette kıymetli bakılırsavlerde bulunan isimlerden birtakımı o denli yaklaşmıştı- kolaylıkla bitmiş oldurilecek hareketlenme, adeta bir ‘terör’ aksiyonu olarak değerlendirilip şiddet lisanına başvurularak farklı bir noktaya çekilince, evvel direnişe daha sonra da tasvibi sıkıntı can yakıcı olaylara dönüşüverdi.
Yargının ceza vermeyi uygun bulduğu isimler kararda yer alan savların failleri miydi?
Hakimlerden birinin muhalefet şerhine de yansıdığı üzere bu soruya “Evet, öyleydiler” karşılığını vermek sıkıntı.
Ceza vermek için ‘hiç bir kuşkuya yer vermeyecek katılıkta kanıt’ gerekir. Ceza hukukunda kuşkudan sanık yararlanır.
Osman Kavala’nın suçlandığı ve cezalandırıldığı mevzulara dahlinin ispatları, anlaşıldığı kadarıyla, kararda yer almıyor.
Diğer sanıkların durumu da farklı değil.
Nitekim, dünden itibaren, fazlaca sayıda kişi, kendilerinin de olay sırasında Seyahat Parkı’nda bulunduklarını açıklayarak -bir çeşit kendilerini ihbar ederek- karara karşı görüş açıklamaktalar.
Eskiler adalete/yargıya itimatlarını “Şeriatın kestiği parmak acımaz” özdeyişiyle açıklardı.
[Deyişteki ‘şeriat’ sözcüğünü biz bugün ‘adalet’ olarak kullanıyoruz.]
Önemli bir itimat belirtisidir o kelam. Rastgele bir davayı ele alan mahkeme heyetinin -yargıçların- tarafları dinleyip, ispatları yasalar açısından değerlendirdikten daha sonra öbür hiç bir dış etkenden etkilenmeden büsbütün vicdani kanaatlerine bakılırsa karar vereceklerine inancı dışa vurur. Memleketler arası planda “Berlin’de yargıçlar var” deyişinin bizde fazlaca daha kuvvetli halde sözüdür.
İfadenin içini doldurmak için, inanç sistemimizin bilinen kişiselyetlerinden ve tarihimizden hiç de az olmayan ve azımsanmayacak örnekler de kullanılır.
Bu itimada muhatap oldukları için de yargıçlar toplum içerisinde her vakit öbür meslekler erbabından farklı bir hürmet ve prestije sahip olmuşlardır.
Gezi davasının dün açıklanan kararla sonuçlanması, tarihi temelleri bulunan lakin son vakit içinderda kamuoyu yoklamalarında azaldığı fark edilen yargıya dönük toplumsal itimadı artıracak yahut hiç değilse sağlamlaştıracak bir gelişme midir?
Kuşkuluyum.
Her şeye karşın anlaşılması güç bir tarafı daha var bu olayın: Osman Kavala niye bahis karara bağlanmadığı uzun yıllar uzunluğu cezaevinde tutuklu olarak kaldı ve yargı süreci çabucak hemen tamamlanmamış olduğu biçimde kararla cezaya çarptırılanlar niye derhal oracıkta tutuklandılar?
niçin yargı sürecinin nihaileşmesi beklenmeden bu biçimde bir yola başvuruldu?
Bizim siyasi tarihimizde “Sizi buraya tıkan kuvvet bu biçimde istiyor” diye verilen mahkeme -Yassıada- kararları olduğu için üstteki sorular farklı bir ehemmiyet taşıyor.
Türkiye o kelamın sarf edildiği senelerdan bu güne bir fazlaca alanda sıradan ara kat etti.
Yargıda o kelamı hatırlatacak yanlış yorumlanmaya müsait her adım o alanda yerinde sayıldığı izlenimi vereceği için de mahzurlu.
Geçmişin yanlışları günümüze gölge düşürüyor, bugünün yanlışları da geleceği gölgeleyecektir.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
TIKLAYIN | Gezi davasında karar: Kavala’ya ağırlaştırılmış müebbet; Mücella Yapan, Tayfun Kahraman, Çiğdem Mater, Hakan Altınay, Mine Özerden, Can Atalay, Yiğit Ali Emekçi’ye 18 yıl mahpus ve tutuklama!
Gezi / Osman Kavala davasının hâkimi Murat Bircan AKP’den milletvekili aday adayı olmuş!
İstanbul’daki bir ağır ceza mahkemesi, dün, mümkün tesirleri sebebiyle ‘tarihi önemde’ sayılabilecek bir karar deklare etti. Tam 1683 gündür cezaevinde tutulan iş insanı Osman Kavala’ya ağırlaştırılmış müebbet, değişik mesleklerden yedi şahsa, –Mücella Yapan, Tayfun Kahraman, Çiğdem Mater, Ali Hakan Altınay, Mine Özerden, Can Atalay ve Yiğit Ali Ekmekçi’ye- 18 yıl mahpus cezası verildi.
Duruşmada bulunan tutuksuz sanıklardan ceza alanlar, yurtdışına kaçabilecekleri öngörüsüyle, çabucak orada tutuklanıp cezaevine gönderildiler.
bu biçimdece ülke gündemini -ve bu ortada dünyadaki Türkiye gündemini- neredeyse dokuz yıldır meşgul eden meşhur ‘Gezi davası’ bu mahkeme sonucuyla yeni bir evreye ulaştı.
Cezalar, tutuklamalar kimseyi aldatmasın, çabucak hemen tüzel süreç bitmiş değil; verilen sonucun temyizi ve oradan da emsal bir sonuç çıkması halinde, Anayasa Mahkemesi (AYM) ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne (AİHM) müracaat yolları açık.
Nitekim, AİHM’nin Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. hususuna karşın uygulanmayan Osman Kavala ile ilgili lehte sonucu var.
Daha da kıymetlisi, davayı başından itibaren yakından izleyen kurumlardan Avrupa Konseyi’nin de, AİHM sonucuna atıfla, Kavala’nın hür bırakılmasına ve bu karara da uyulmaması durumunda Türkiye’ye yaptırım uygulanmasına dair bir sonucu bulunuyor.
Yargılama sürecinin sıradan uzun sürerken apansızın hızlanmasının da, farklı karar beklenirken bu sekiz ismin mahkumiyetiyle sonuçlanmasının da, davanın yurtdışı kurumlardan gördüğü hukuksal ilgiye bir yanıt olarak gerçekleştiği yolunda yorumlar var.
sonucun belirtildiğı andan itibaren ve belirtildiğı mahkeme salonundan başlayarak gelen reaksiyonlar, verilen cezaların geniş kitlelerce benimsenmediğini açığa vuruyor.
Şahsen ben de devlet ünitelerinin yargıya da yansıyan Seyahat olayı konusundaki tavırlarını en başından itibaren problemli buluyorum.
Ülkemizin göz bebeği İstanbul kentinin simge yerlerinden Taksim’de bulunan Seyahat Parkı’nın özelliğini ve fonksiyonunu müdafaası için başlatılan, parkın bugünkü durumuna nazaran başarılı da olmuş bir toplumsal hareketten ibaretti dava konusu olay.
Kendiliğinden oluşmuş, sağ-sol, inançlı-inançsız ayrımı yapılmasına müsait olmayan bir geniş iştirakin eseriydi.
Gençler parktaki ağaçlara sahip çıkmaktaydılar.
Konuya bu biçimde yaklaşılsa -nitekim devlette kıymetli bakılırsavlerde bulunan isimlerden birtakımı o denli yaklaşmıştı- kolaylıkla bitmiş oldurilecek hareketlenme, adeta bir ‘terör’ aksiyonu olarak değerlendirilip şiddet lisanına başvurularak farklı bir noktaya çekilince, evvel direnişe daha sonra da tasvibi sıkıntı can yakıcı olaylara dönüşüverdi.
Yargının ceza vermeyi uygun bulduğu isimler kararda yer alan savların failleri miydi?
Hakimlerden birinin muhalefet şerhine de yansıdığı üzere bu soruya “Evet, öyleydiler” karşılığını vermek sıkıntı.
Ceza vermek için ‘hiç bir kuşkuya yer vermeyecek katılıkta kanıt’ gerekir. Ceza hukukunda kuşkudan sanık yararlanır.
Osman Kavala’nın suçlandığı ve cezalandırıldığı mevzulara dahlinin ispatları, anlaşıldığı kadarıyla, kararda yer almıyor.
Diğer sanıkların durumu da farklı değil.
Nitekim, dünden itibaren, fazlaca sayıda kişi, kendilerinin de olay sırasında Seyahat Parkı’nda bulunduklarını açıklayarak -bir çeşit kendilerini ihbar ederek- karara karşı görüş açıklamaktalar.
Eskiler adalete/yargıya itimatlarını “Şeriatın kestiği parmak acımaz” özdeyişiyle açıklardı.
[Deyişteki ‘şeriat’ sözcüğünü biz bugün ‘adalet’ olarak kullanıyoruz.]
Önemli bir itimat belirtisidir o kelam. Rastgele bir davayı ele alan mahkeme heyetinin -yargıçların- tarafları dinleyip, ispatları yasalar açısından değerlendirdikten daha sonra öbür hiç bir dış etkenden etkilenmeden büsbütün vicdani kanaatlerine bakılırsa karar vereceklerine inancı dışa vurur. Memleketler arası planda “Berlin’de yargıçlar var” deyişinin bizde fazlaca daha kuvvetli halde sözüdür.
İfadenin içini doldurmak için, inanç sistemimizin bilinen kişiselyetlerinden ve tarihimizden hiç de az olmayan ve azımsanmayacak örnekler de kullanılır.
Bu itimada muhatap oldukları için de yargıçlar toplum içerisinde her vakit öbür meslekler erbabından farklı bir hürmet ve prestije sahip olmuşlardır.
Gezi davasının dün açıklanan kararla sonuçlanması, tarihi temelleri bulunan lakin son vakit içinderda kamuoyu yoklamalarında azaldığı fark edilen yargıya dönük toplumsal itimadı artıracak yahut hiç değilse sağlamlaştıracak bir gelişme midir?
Kuşkuluyum.
Her şeye karşın anlaşılması güç bir tarafı daha var bu olayın: Osman Kavala niye bahis karara bağlanmadığı uzun yıllar uzunluğu cezaevinde tutuklu olarak kaldı ve yargı süreci çabucak hemen tamamlanmamış olduğu biçimde kararla cezaya çarptırılanlar niye derhal oracıkta tutuklandılar?
niçin yargı sürecinin nihaileşmesi beklenmeden bu biçimde bir yola başvuruldu?
Bizim siyasi tarihimizde “Sizi buraya tıkan kuvvet bu biçimde istiyor” diye verilen mahkeme -Yassıada- kararları olduğu için üstteki sorular farklı bir ehemmiyet taşıyor.
Türkiye o kelamın sarf edildiği senelerdan bu güne bir fazlaca alanda sıradan ara kat etti.
Yargıda o kelamı hatırlatacak yanlış yorumlanmaya müsait her adım o alanda yerinde sayıldığı izlenimi vereceği için de mahzurlu.
Geçmişin yanlışları günümüze gölge düşürüyor, bugünün yanlışları da geleceği gölgeleyecektir.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
TIKLAYIN | Gezi davasında karar: Kavala’ya ağırlaştırılmış müebbet; Mücella Yapan, Tayfun Kahraman, Çiğdem Mater, Hakan Altınay, Mine Özerden, Can Atalay, Yiğit Ali Emekçi’ye 18 yıl mahpus ve tutuklama!
Gezi / Osman Kavala davasının hâkimi Murat Bircan AKP’den milletvekili aday adayı olmuş!