DeSouza
New member
Fehmi Koru*
ABD lideri Joe Biden’in Beyaz Saray’da yapacağı canlı yayından ‘savaş’ ilanı çıkmasını bekleyenler yanıldılar.
Biden Ukrayna’nın doğu bölgesinden iki bağımsız devletçik çıkarma kararınu doğuracak Rusya’nın teşebbüsüne karşı, ‘yaptırımlar’ ismini verdiği kimi uygulamalara başvuracaklarını deklare etti. Duma (Rus millet meclisi) üyeleri ile Kremlin’e yakın birtakım şahıslar ve iki de banka bulunuyormuş ‘yaptırım’ listesinde…
‘Yaptırım’ın ismi var, lakin kendisi çabucak hemen ortada yok.
Ukrayna Cumhurbaşkanı Volodimir Zelenski, Münih’teki güvenlik konferansında, birçok Avrupalı politikler ile güvenlik bürokratları önünde hafta sonu yaptığı konuşmada, “Sizde laf epeyce, fakat icraat yok; ‘Putin savaş açarsa biz de yaptırım uygularız’ deyip duruyorsunuz, o denli açıklamalar yerine yaptırımları derhal uygulamaya khalbukinıza” siteminde bulunmuştu.
Dünkü konuşmasında, Biden, Zelenski’yi işitmemiş, siteminden haber değilmiş üzere davrandı.
Konuşması Zelenski’yi muhakkak hayal kırıklığına uğratmıştır.
Şaşırdım mı?
Hayır.
Joe Biden’in lideri olduğu ABD de Vladimir Putin’in Rusya’sı da kendilerine özel gündemlere sahip ülkeler. O denli değilmiş üzere yapsalar ve üst perdeden konuşsalar bile, onlar için Ukrayna yahut Ukraynalılar fazla bir ehemmiyet taşımıyor.
Putin açısından Ukrayna kendi ‘yakın çevresi’ içerisinde kalmaya devam etmesi gereken bir ülke; Slav ırkından olanların çoğunluğu teşkil ettiği batı bölgesinde Donetsk ve Luhansk ismiyle iki ‘bağımsız’ entitenin oluşması ve Kiev’deki idarenin Moskova ile güzel ilgiler içerisinde bulunması onun için kâfi.
Kendi çıkardığı başkanlık kararnamesiyle Rusya’da 2036 yılına kadar ipleri elinde tutma hakkını aldı Putin; artık önündeki 15 yıla uzanan geniş vakitte ‘büyük Rusya’ ideali yolunda adımlar atarken ivedi etmesine gerek yok.
Kremlin’deki makam odasının yanındaki strateji belirleme yeri olarak kullandığı küçük odada asılı Rusya haritasının 2036 hudutlarında nereler yer alıyorsa, onları şu 15 yıl içerisinde gerçekleştirmeye çalışacaktır.
Bunu yaparken gereksinimi olacak değerli fırsatların rakipleri tarafınca kendisine sağlanacağını biliyor Putin…
Ve yanılgı yapılmasını bekliyor…
Rakip denilenlerin hepsi kısa vadeli tipler ve başında bulundukları ülkelerin Rusya’nın çıkarlarına mani çıkarabilecek mecali yok.
Almanya başta olmak üzere İtalya ve Macaristan’nın başını çektiği AB ülkeleri Rusya ile ortayı bozmak konusunda hiç istekli değil.
İtalya güç gereksiniminin yüzde 90’ını Rusya’dan karşılıyor; Gazprom ile Rosneft isimli iki Rus güç şirketinde Almanya’nın eski başbakanı Gerhard Schröder kıymetli bakılırsavlerde. Almanya da güç muhtaçlığının yarıya yakınını Rusya’dan karşılıyor.
Emmanuel Macron’un Fransa ismine istiskale uğramayı bile göze alarak Ukrayna konusunda giriştiği arabuluculuk olayında, Moskova ile ülkesini yakınlaştırıp oradan özel çıkarlar sağlama niyetinin hissesi büyük.
Biden’in Rusya ile hırlaşmaya yetecek çapta bir gücü yok. Onun bütün rahatsızlığı, halkın itimadını yoklayan araştırmalarda fazlaca zayıf notlar alması.
ABD’de yapılan kamuoyu yoklamalarında, “ABD Ukrayna’ya asker göndererek dayanak çıkmalıdır” diyenlerin oranı sırf yüzde 13. Ukrayna’ya mali yardım yapılmasını isteyenler bile halkın yarıdan azı (yüzde 42).
Kremlin’den Biden’ın konuşmasını dinlemediği belirtildi ama Putin’in onu dinlemesi için bir sebep yok aslına bakarsanız; Biden’in neler yapamayacağını herkesten yeterli Putin biliyor.
Buna karşılık Rusya’nın -daha doğrusu Putin’in- neler yapıp neler yapamayacağını Biden’in bildiğinden o kadar da emin olmamak lazım. ABD’nin Ukrayna siyaseti muhakkak: Ukrayna’yı Putin için Afganistan’a çevirmek…
Sovyetler Birliği’nin Afganistan’ı 1979’da işgal etmesi üzerine ABD bütün gücüyle Mücahitlerin gerisinde olmuş, on yıla yayılan uğraşın sonunda Moskova askerlerini oradan çekmek zorunda kalmıştı.
Sovyetler Birliği’nin sonunu getirmişti Afganistan işgali.
Biden Ukraynalıların da topraklarını savunmak için Ruslar ile savaşmalarını arzuladığını muhakkak ediyor.
Ukrayna Afganistan değil halbuki, Ukraynalılar da mücahit sayılmaz.
Görünen o ki, Ukrayna için güç bir devrin kapısı aralandı. Lakin, zorlanacak yalnız Ukrayna ve Ukraynalılar değil, güç bağımlısı bütün ülkeler, bu çekişmenin tarafı olmasalar da meydana gelen çekişmeci ortamdan ziyan gorecekler.
Güç fiyatları yükselecek zira.
Petrol, doğalgaz daha kıymetli hale gelecek…
Çekişmeden en epey yararlanacak ülkenin güç ihraç eden Rusya olması beklenebilir.
Türkiye, maalesef, dış ilgiler alanındaki problemler yanında iktisadında yaşanan ve halkına sıkıntı günler geçirten zahmetler yüzünden gelişmelerden kaçınılmaz olarak olumsuz etkilenebilecek. Artacak güç meblağları konutlarımıza gelen elektrik ve doğalgaz faturalarına yeni artırımlar olarak yansıyacak.
AK Parti iktidarının Türkiye’ye biçtiği memleketler arası rol de sonları aşan özelliklere sahipti; lakin o hayallerden bir daha resmi sonlara çekilme ve bir müddetdir ihmal edilen -hatta bilakis bir eğilime dönüşen- komşularla yeterli alakalar kurma teşebbüsleri bir daha başlatıldı.
Aslında birebir cinsten keskin bir siyaset değişikliğinin iktisatta de denenmesi kaide.
İktisat alanında işler yoluna konulmadan dış siyasetteki teşebbüslerin istenen sonuca ulaşamama ihtimali var.
Yanlıştan dönmek fazilettir.
*Bu yazı fehmikoru.om adresinden motamot alınmıştır.
ABD lideri Joe Biden’in Beyaz Saray’da yapacağı canlı yayından ‘savaş’ ilanı çıkmasını bekleyenler yanıldılar.
Biden Ukrayna’nın doğu bölgesinden iki bağımsız devletçik çıkarma kararınu doğuracak Rusya’nın teşebbüsüne karşı, ‘yaptırımlar’ ismini verdiği kimi uygulamalara başvuracaklarını deklare etti. Duma (Rus millet meclisi) üyeleri ile Kremlin’e yakın birtakım şahıslar ve iki de banka bulunuyormuş ‘yaptırım’ listesinde…
‘Yaptırım’ın ismi var, lakin kendisi çabucak hemen ortada yok.
Ukrayna Cumhurbaşkanı Volodimir Zelenski, Münih’teki güvenlik konferansında, birçok Avrupalı politikler ile güvenlik bürokratları önünde hafta sonu yaptığı konuşmada, “Sizde laf epeyce, fakat icraat yok; ‘Putin savaş açarsa biz de yaptırım uygularız’ deyip duruyorsunuz, o denli açıklamalar yerine yaptırımları derhal uygulamaya khalbukinıza” siteminde bulunmuştu.
Dünkü konuşmasında, Biden, Zelenski’yi işitmemiş, siteminden haber değilmiş üzere davrandı.
Konuşması Zelenski’yi muhakkak hayal kırıklığına uğratmıştır.
Şaşırdım mı?
Hayır.
Joe Biden’in lideri olduğu ABD de Vladimir Putin’in Rusya’sı da kendilerine özel gündemlere sahip ülkeler. O denli değilmiş üzere yapsalar ve üst perdeden konuşsalar bile, onlar için Ukrayna yahut Ukraynalılar fazla bir ehemmiyet taşımıyor.
Putin açısından Ukrayna kendi ‘yakın çevresi’ içerisinde kalmaya devam etmesi gereken bir ülke; Slav ırkından olanların çoğunluğu teşkil ettiği batı bölgesinde Donetsk ve Luhansk ismiyle iki ‘bağımsız’ entitenin oluşması ve Kiev’deki idarenin Moskova ile güzel ilgiler içerisinde bulunması onun için kâfi.
Kendi çıkardığı başkanlık kararnamesiyle Rusya’da 2036 yılına kadar ipleri elinde tutma hakkını aldı Putin; artık önündeki 15 yıla uzanan geniş vakitte ‘büyük Rusya’ ideali yolunda adımlar atarken ivedi etmesine gerek yok.
Kremlin’deki makam odasının yanındaki strateji belirleme yeri olarak kullandığı küçük odada asılı Rusya haritasının 2036 hudutlarında nereler yer alıyorsa, onları şu 15 yıl içerisinde gerçekleştirmeye çalışacaktır.
Bunu yaparken gereksinimi olacak değerli fırsatların rakipleri tarafınca kendisine sağlanacağını biliyor Putin…
Ve yanılgı yapılmasını bekliyor…
Rakip denilenlerin hepsi kısa vadeli tipler ve başında bulundukları ülkelerin Rusya’nın çıkarlarına mani çıkarabilecek mecali yok.
Almanya başta olmak üzere İtalya ve Macaristan’nın başını çektiği AB ülkeleri Rusya ile ortayı bozmak konusunda hiç istekli değil.
İtalya güç gereksiniminin yüzde 90’ını Rusya’dan karşılıyor; Gazprom ile Rosneft isimli iki Rus güç şirketinde Almanya’nın eski başbakanı Gerhard Schröder kıymetli bakılırsavlerde. Almanya da güç muhtaçlığının yarıya yakınını Rusya’dan karşılıyor.
Emmanuel Macron’un Fransa ismine istiskale uğramayı bile göze alarak Ukrayna konusunda giriştiği arabuluculuk olayında, Moskova ile ülkesini yakınlaştırıp oradan özel çıkarlar sağlama niyetinin hissesi büyük.
Biden’in Rusya ile hırlaşmaya yetecek çapta bir gücü yok. Onun bütün rahatsızlığı, halkın itimadını yoklayan araştırmalarda fazlaca zayıf notlar alması.
ABD’de yapılan kamuoyu yoklamalarında, “ABD Ukrayna’ya asker göndererek dayanak çıkmalıdır” diyenlerin oranı sırf yüzde 13. Ukrayna’ya mali yardım yapılmasını isteyenler bile halkın yarıdan azı (yüzde 42).
Kremlin’den Biden’ın konuşmasını dinlemediği belirtildi ama Putin’in onu dinlemesi için bir sebep yok aslına bakarsanız; Biden’in neler yapamayacağını herkesten yeterli Putin biliyor.
Buna karşılık Rusya’nın -daha doğrusu Putin’in- neler yapıp neler yapamayacağını Biden’in bildiğinden o kadar da emin olmamak lazım. ABD’nin Ukrayna siyaseti muhakkak: Ukrayna’yı Putin için Afganistan’a çevirmek…
Sovyetler Birliği’nin Afganistan’ı 1979’da işgal etmesi üzerine ABD bütün gücüyle Mücahitlerin gerisinde olmuş, on yıla yayılan uğraşın sonunda Moskova askerlerini oradan çekmek zorunda kalmıştı.
Sovyetler Birliği’nin sonunu getirmişti Afganistan işgali.
Biden Ukraynalıların da topraklarını savunmak için Ruslar ile savaşmalarını arzuladığını muhakkak ediyor.
Ukrayna Afganistan değil halbuki, Ukraynalılar da mücahit sayılmaz.
Görünen o ki, Ukrayna için güç bir devrin kapısı aralandı. Lakin, zorlanacak yalnız Ukrayna ve Ukraynalılar değil, güç bağımlısı bütün ülkeler, bu çekişmenin tarafı olmasalar da meydana gelen çekişmeci ortamdan ziyan gorecekler.
Güç fiyatları yükselecek zira.
Petrol, doğalgaz daha kıymetli hale gelecek…
Çekişmeden en epey yararlanacak ülkenin güç ihraç eden Rusya olması beklenebilir.
Türkiye, maalesef, dış ilgiler alanındaki problemler yanında iktisadında yaşanan ve halkına sıkıntı günler geçirten zahmetler yüzünden gelişmelerden kaçınılmaz olarak olumsuz etkilenebilecek. Artacak güç meblağları konutlarımıza gelen elektrik ve doğalgaz faturalarına yeni artırımlar olarak yansıyacak.
AK Parti iktidarının Türkiye’ye biçtiği memleketler arası rol de sonları aşan özelliklere sahipti; lakin o hayallerden bir daha resmi sonlara çekilme ve bir müddetdir ihmal edilen -hatta bilakis bir eğilime dönüşen- komşularla yeterli alakalar kurma teşebbüsleri bir daha başlatıldı.
Aslında birebir cinsten keskin bir siyaset değişikliğinin iktisatta de denenmesi kaide.
İktisat alanında işler yoluna konulmadan dış siyasetteki teşebbüslerin istenen sonuca ulaşamama ihtimali var.
Yanlıştan dönmek fazilettir.
*Bu yazı fehmikoru.om adresinden motamot alınmıştır.