celikci
New member
Çengelköy’de 1902’de dünyaya gelen Kemalettin Tuğcu’nun babası Ali Galip Beyefendi, Çanakkale ve Sarıkamış savaşlarında yaralanmış bir binbaşı, annesi de âlâ keman çalan bir mesken bayanıydı. Tuğcu, hayatı boyunca 400’den çok roman ve hikaye yazdı.
Tuğcu, ayaklarındaki sakatlık niçiniyle okula gidemeyip 26 yaşına kadar toplumdan uzakta yaşasa da hiç bir öğretmenden ders almadan kendi kendisini yetiştirdi ve Fransızca öğrendi.
Devlet Demiryolları’na 1929’da ambar memuru olarak giren Tuğcu, 1931’de girdiği Türkiye Matbaası’nda ise ciltçi, dizgici ve yönetici olarak çalıştı.
Tuğcu, birinci yazılarını “Yavrutürk” mecmuasında yayımladı ve Ev-İş ile Moda Albümü mecmualarının yazı işleri müdürlüğünü yaptı.
Ev-İş Bayan gazetesi ile “Hayat” mecmuasında sekreterlik, arşiv şefliği, yönetim ve yayın müdürlüğü üzere çeşitli misyonlarda bulunan Tuğcu, yönetim müdürlüğü yaptığı “Doğan Kardeş Matbaası”ndan 1974 yılında emekliye ayrıldı.
400’den çok kitap yazdı
İstanbul’da 1936’dan daha sonra çıkan çocuk mecmualarının birçoklarında şiir ve kıssa yazan Tuğcu “Ateş”, “Yıldız”, “Muallimler Birliği”, “Çocuk Haftası”, “Binbir Roman”, “Ceylan” ve “Gelincik” üzere mecmualarda çalıştı.
Yayınlanmayanlar dahil 400’den çok kitap kaleme alan muharrir, romanlarında sevgi, dostluk, merhamet, yardımlaşma, dürüstlük üzere insani bedel ve temaları işledi. Tuğcu, romanlarında eğitime büyük kıymet verdi ve 1980’e kadar bir epeyce nesle okuma alışkanlığı kazandırdı.
“Hz. Muhammed’in yaşamı” isimli bir incelemesi de bulunan müellif, anlatım formu bakımından sunduğu çeşitlilikle okuyucuların dikkatini çekti.
Çocuk edebiyatında akla birinci gelen müelliflerden olan Tuğcu’nun “Üç Aylıklar” kitabı uzun yıllar çalıştığı Türkiye Yayınevi’nin sahibi Tahsin Demiray’da kaldı ve basılmadı.
“Kitaplarımda hiç bir vakit karakterleri öldürmedim”
Bir söyleşide “13 yaşımdan beri yalnız yazı yazdım. Beni bu yazılar avuttu, yazdıklarımla yaşadım.” diyen Tuğcu, diğer bir söyleşide “Yazdıklarım daima hoş biter, umut verir. Yazdıklarımda hiç kimseyi öldürmemişimdir. Çocuklar cinayetten hoşlanmazlar.” ifadelerini kullandı.
Biroldukça kitabı sinema ve dizi oldu
Tuğcu’nun yapıtları, bahisleri bakımından daima tartışma konusu oldu ve hayatı, yeğeni Nemika Tuğcu tarafınca “Sırça Köşkün Masalcısı” isimli kitapta anlatıldı.
“Ayşecik”, “Kolsuz Bebek”, “Yüz Karası” ile “Üvey Baba” üzere biroldukça yapıtı sinemaya ve televizyon dizilerine uyarlanan muharrir, 1995 Tüyap Kitap Fuarı’nda çocuk edebiyatı alanında ödül kazandı.
Kemalettin Tuğcu öldü
Türkiye’nin en hayli okunan müelliflerinden Tuğcu, 1996’da Çengelköy’de vefat etti ve Çengelköy Mezarlığı’na defnedildi.
Yazarın öne çıkan birtakım yapıtları:
“Üvey Baba”, “Küçük Hanım”, “Sokak Çocuğu”, “Yetim Ali”, “Ahretlik”, “Korkunç seneler”, “Hırsızın Oğlu”, “Yetim Malı”, “Ayşecik”, “Unutulan Çocuk”, “Yolunu Şaşıran Adam”, “Kimsesiz Çocuklar”, “Anasının Kuzusu”, “Yer Altında Bir Şehir”, “Ah Bu Çocuklar”, “Eskici Baba”, “Maymunlar Adası”, “Serseri Çocuklar”, “Babasının Oğlu”, “Köyden Gelen Yabancı”, “Pasifikte Bir Türk Genci”, “Balıkçı Güzeli”, “Çocuklar Adası”, “Öksüz Oğlan”, “Adını Değiştiren Çocuk”, “Altın Bilezik”, “İncili Terlik”, “Düşkün Çocuk”, “Sokak Çocuğu”, “Köyünü Unutan Adam”, “Yuvadan Uzak”, “Zavallı Büyük Baba”, “Küçük Serseri”, “Dağdaki Yabancı”, “Şeytan Çocuk”, “Annelerin Çilesi”, “Cambazın Kızı”, “Yılanlı Bağ”, “Yetim Ali”, “Annesizler”, “Köyden Gelen Kız”, “Zavallı Çocuk”, “Aferin Yaşar”, “Sokak Köpeği”, “Bir Ocak Söndü”, “Süt Kardeşler”, “Baba Evi”, “Kuklacı”, “Bir Garip Kızcağız”, “Babam ve Ben”, “Kuyulu Bahçe”, “Benim Annem”, “Bu Çocuk Kimin”, “Toprak Adamları”, “Babasızlar”, “Balıkçının Kızı”, “Ana Hakkı”
Tuğcu, ayaklarındaki sakatlık niçiniyle okula gidemeyip 26 yaşına kadar toplumdan uzakta yaşasa da hiç bir öğretmenden ders almadan kendi kendisini yetiştirdi ve Fransızca öğrendi.
Devlet Demiryolları’na 1929’da ambar memuru olarak giren Tuğcu, 1931’de girdiği Türkiye Matbaası’nda ise ciltçi, dizgici ve yönetici olarak çalıştı.
Tuğcu, birinci yazılarını “Yavrutürk” mecmuasında yayımladı ve Ev-İş ile Moda Albümü mecmualarının yazı işleri müdürlüğünü yaptı.
Ev-İş Bayan gazetesi ile “Hayat” mecmuasında sekreterlik, arşiv şefliği, yönetim ve yayın müdürlüğü üzere çeşitli misyonlarda bulunan Tuğcu, yönetim müdürlüğü yaptığı “Doğan Kardeş Matbaası”ndan 1974 yılında emekliye ayrıldı.
400’den çok kitap yazdı
İstanbul’da 1936’dan daha sonra çıkan çocuk mecmualarının birçoklarında şiir ve kıssa yazan Tuğcu “Ateş”, “Yıldız”, “Muallimler Birliği”, “Çocuk Haftası”, “Binbir Roman”, “Ceylan” ve “Gelincik” üzere mecmualarda çalıştı.
Yayınlanmayanlar dahil 400’den çok kitap kaleme alan muharrir, romanlarında sevgi, dostluk, merhamet, yardımlaşma, dürüstlük üzere insani bedel ve temaları işledi. Tuğcu, romanlarında eğitime büyük kıymet verdi ve 1980’e kadar bir epeyce nesle okuma alışkanlığı kazandırdı.
“Hz. Muhammed’in yaşamı” isimli bir incelemesi de bulunan müellif, anlatım formu bakımından sunduğu çeşitlilikle okuyucuların dikkatini çekti.
Çocuk edebiyatında akla birinci gelen müelliflerden olan Tuğcu’nun “Üç Aylıklar” kitabı uzun yıllar çalıştığı Türkiye Yayınevi’nin sahibi Tahsin Demiray’da kaldı ve basılmadı.
“Kitaplarımda hiç bir vakit karakterleri öldürmedim”
Bir söyleşide “13 yaşımdan beri yalnız yazı yazdım. Beni bu yazılar avuttu, yazdıklarımla yaşadım.” diyen Tuğcu, diğer bir söyleşide “Yazdıklarım daima hoş biter, umut verir. Yazdıklarımda hiç kimseyi öldürmemişimdir. Çocuklar cinayetten hoşlanmazlar.” ifadelerini kullandı.
Biroldukça kitabı sinema ve dizi oldu
Tuğcu’nun yapıtları, bahisleri bakımından daima tartışma konusu oldu ve hayatı, yeğeni Nemika Tuğcu tarafınca “Sırça Köşkün Masalcısı” isimli kitapta anlatıldı.
“Ayşecik”, “Kolsuz Bebek”, “Yüz Karası” ile “Üvey Baba” üzere biroldukça yapıtı sinemaya ve televizyon dizilerine uyarlanan muharrir, 1995 Tüyap Kitap Fuarı’nda çocuk edebiyatı alanında ödül kazandı.
Kemalettin Tuğcu öldü
Türkiye’nin en hayli okunan müelliflerinden Tuğcu, 1996’da Çengelköy’de vefat etti ve Çengelköy Mezarlığı’na defnedildi.
Yazarın öne çıkan birtakım yapıtları:
“Üvey Baba”, “Küçük Hanım”, “Sokak Çocuğu”, “Yetim Ali”, “Ahretlik”, “Korkunç seneler”, “Hırsızın Oğlu”, “Yetim Malı”, “Ayşecik”, “Unutulan Çocuk”, “Yolunu Şaşıran Adam”, “Kimsesiz Çocuklar”, “Anasının Kuzusu”, “Yer Altında Bir Şehir”, “Ah Bu Çocuklar”, “Eskici Baba”, “Maymunlar Adası”, “Serseri Çocuklar”, “Babasının Oğlu”, “Köyden Gelen Yabancı”, “Pasifikte Bir Türk Genci”, “Balıkçı Güzeli”, “Çocuklar Adası”, “Öksüz Oğlan”, “Adını Değiştiren Çocuk”, “Altın Bilezik”, “İncili Terlik”, “Düşkün Çocuk”, “Sokak Çocuğu”, “Köyünü Unutan Adam”, “Yuvadan Uzak”, “Zavallı Büyük Baba”, “Küçük Serseri”, “Dağdaki Yabancı”, “Şeytan Çocuk”, “Annelerin Çilesi”, “Cambazın Kızı”, “Yılanlı Bağ”, “Yetim Ali”, “Annesizler”, “Köyden Gelen Kız”, “Zavallı Çocuk”, “Aferin Yaşar”, “Sokak Köpeği”, “Bir Ocak Söndü”, “Süt Kardeşler”, “Baba Evi”, “Kuklacı”, “Bir Garip Kızcağız”, “Babam ve Ben”, “Kuyulu Bahçe”, “Benim Annem”, “Bu Çocuk Kimin”, “Toprak Adamları”, “Babasızlar”, “Balıkçının Kızı”, “Ana Hakkı”