Yeni bir araştırma, bir kabahat işlendiğinde olay yerinin yakınında olan konut kedilerinin kanıt olarak kullanılabileceğini gösterdi.
Bilim insanları, kedi kürkünün yakın etraftaki bireylere ilişkin DNA’yı tutabileceğini tespit etti. Dahası, kürkten alınan örnekler polis soruşturmalarında kullanılabilecek kadar DNA içeriyor.
Avustralyalı bilim insanlarının yürüttüğü çalışma, evcil hayvanların DNA transferinde nasıl bir rol oynayabileceğine odaklanan birinci araştırma oldu.
Flinders Üniversitesi’nden isimli bilimci Heidi Monkman, “Olay yeri incelemelerinde insan DNA’sının toplanması fazlaca önemli” diye konuştu.
“Ancak kedi ve köpek üzere evcil hayvanların insanın DNA transferiyle ilgisine dair kâfi bilgi yok” diyen Monkman, şöyleki devam etti:
Bu refakatçi hayvanlar, mesken sakinlerinin yahut olay yerine yakın vakitte gelen ziyaretçilerin varlığını ve faaliyetlerini değerlendirmede oldukça rol oynayabilir.
İnsanların bir objeyle kısa vadeli temas etmesi bile genetik izini bulaştırması için kâfi. Bu objelerden alınan DNA, bir şüpheliyi mahkum etmek için tek başına kâfi olmasa da delilleri desteklemek için hayli değerli.
Öte yandan, kişinin DNA’sını bırakması için o yüzeye kesinlikle dokunması da gerekmiyor. Örneğin hareket ederken bedeninden savrulan deri hücrelerinde yahut kıllarda da taşınabiliyor.
Kediler de tam bu noktada devreye giriyor.
Monkman ve takımı, evcil kedilerin kürküne bulaşan insan DNA’sının tahlil edilebilir seviyede olup olmadığını görmek istedi.
Independent’ta yer alan habere bakılırsa, çalışma 15 haniçin 20 kedi üzerinde yapıldı. Her kedinin sağ tarafındaki kürkten örnekler toplandı ve incelendi. sonrasındasında bunlar hayvan sahiplerinden alınan DNA’larla karşılaştırıldı.
Bunun yanı sıra, hane sakinleri, kedilerin günlük davranışları ve alışkanlıklarına dair anketler doldurdu. Anketlerde kediye ne sıklıkta dokunulduğu üzere sorular da yer aldı.
Kedilerden alınan örneklerin yüzde 80’inde saptanabilir DNA örnekleri bulundu. Üstelik, hayvanın o şahısla en son ne vakit temas ettiği yahut tüylerinin ne kadar uzun olduğu kararı değiştirmedi.
Tespit edilen DNA’ların birden fazla, kedinin birlikte yaşadığı beşerlerle uyuştu. 6 kedide ise bilinmeyen insanların DNA’sı tespit edildi. Bu kedilerin sahipleri son iki gün ortasında meskenlerine hiç konuk gelmediğini söylemiş oldu.
Bilinmeyen bir kişinin DNA’sını taşıyan kedilerden biri, sfenks cinsi tüysüz bir kediydi.
Forensic Science International: Genetics Supplement Series isimli hakemli bilimsel mecmuada yayımlanan makalede, “Bu DNA’ların kediye nasıl transfer olduğu ve ne kadar müddet kalabileceği çabucak hemen bilinmiyor” sözleri yer aldı:
Tespit edilen DNA düzeylerini neyin etkileyebileceğine dair daha fazla araştırma yapılması gerekiyor.
Bilim insanları, kedi kürkünün yakın etraftaki bireylere ilişkin DNA’yı tutabileceğini tespit etti. Dahası, kürkten alınan örnekler polis soruşturmalarında kullanılabilecek kadar DNA içeriyor.
Avustralyalı bilim insanlarının yürüttüğü çalışma, evcil hayvanların DNA transferinde nasıl bir rol oynayabileceğine odaklanan birinci araştırma oldu.
Flinders Üniversitesi’nden isimli bilimci Heidi Monkman, “Olay yeri incelemelerinde insan DNA’sının toplanması fazlaca önemli” diye konuştu.
“Ancak kedi ve köpek üzere evcil hayvanların insanın DNA transferiyle ilgisine dair kâfi bilgi yok” diyen Monkman, şöyleki devam etti:
Bu refakatçi hayvanlar, mesken sakinlerinin yahut olay yerine yakın vakitte gelen ziyaretçilerin varlığını ve faaliyetlerini değerlendirmede oldukça rol oynayabilir.
İnsanların bir objeyle kısa vadeli temas etmesi bile genetik izini bulaştırması için kâfi. Bu objelerden alınan DNA, bir şüpheliyi mahkum etmek için tek başına kâfi olmasa da delilleri desteklemek için hayli değerli.
Öte yandan, kişinin DNA’sını bırakması için o yüzeye kesinlikle dokunması da gerekmiyor. Örneğin hareket ederken bedeninden savrulan deri hücrelerinde yahut kıllarda da taşınabiliyor.
Kediler de tam bu noktada devreye giriyor.
Monkman ve takımı, evcil kedilerin kürküne bulaşan insan DNA’sının tahlil edilebilir seviyede olup olmadığını görmek istedi.
Independent’ta yer alan habere bakılırsa, çalışma 15 haniçin 20 kedi üzerinde yapıldı. Her kedinin sağ tarafındaki kürkten örnekler toplandı ve incelendi. sonrasındasında bunlar hayvan sahiplerinden alınan DNA’larla karşılaştırıldı.
Bunun yanı sıra, hane sakinleri, kedilerin günlük davranışları ve alışkanlıklarına dair anketler doldurdu. Anketlerde kediye ne sıklıkta dokunulduğu üzere sorular da yer aldı.
Kedilerden alınan örneklerin yüzde 80’inde saptanabilir DNA örnekleri bulundu. Üstelik, hayvanın o şahısla en son ne vakit temas ettiği yahut tüylerinin ne kadar uzun olduğu kararı değiştirmedi.
Tespit edilen DNA’ların birden fazla, kedinin birlikte yaşadığı beşerlerle uyuştu. 6 kedide ise bilinmeyen insanların DNA’sı tespit edildi. Bu kedilerin sahipleri son iki gün ortasında meskenlerine hiç konuk gelmediğini söylemiş oldu.
Bilinmeyen bir kişinin DNA’sını taşıyan kedilerden biri, sfenks cinsi tüysüz bir kediydi.
Forensic Science International: Genetics Supplement Series isimli hakemli bilimsel mecmuada yayımlanan makalede, “Bu DNA’ların kediye nasıl transfer olduğu ve ne kadar müddet kalabileceği çabucak hemen bilinmiyor” sözleri yer aldı:
Tespit edilen DNA düzeylerini neyin etkileyebileceğine dair daha fazla araştırma yapılması gerekiyor.